صدایم را بشنو… با بلندترین صدا فریاد می‌زنم
دیوارها پر هستند از تابلوهایی که پشت‌شان یک دنیا صدا منتظر است. و من چشم‌ام می‌پرد روی تابلویی که خانه‌ی قاصدک‌های سفید است و قرار است صدای دستانی را که روی بوم نقش کشیده‌اند را به دورها برسانند. آن طرف‌تر دخترکی که عینک تیره‌ی بزرگی روی چشم دارد، با انگشت‌های باریک‌اش ضرب گرفته و می‌خواند: «من دیگه بچه نمی‌شم…»
حرف‌های‌اش را با رنگ‌هایی که با وسواس کنار هم چیده است، روی بوم پهن می‌کند. تمام آن چیزهایی را که توی ذهن‌اش شناور است و به زبان نمی‌آید کنار هم ردیف می‌کند و می‌خواهد او را ببینیم. بیا نگذاریم از دنیا بترسد، رنگ‌های‌اش را بشنویم…
چند روز پیش در خیابان فرشته، کودکانی که دنیا با آن‌ها به زبان دیگری سخن می‌گوید، با زبان رنگ و موسیقی با ما حرف زدند و صدای‌شان را روی دیوارهای نمایشگاه آویختند. شرکت DMN نمایشگاه نقاشی «من را ببین» را از مجموعه فعالیت‌های مسئولیت اجتماعی سامسونگ برگزار کرد.
فرشاد محمودی مسئول برگزاری کمپین «من را ببین» که این روزها صدای زیادی در شبکه‌های اجتماعی و بین مردم ایجاد کرده است، از جزییات کمپین می‌گوید: «کمپین «من را ببین» هم راستا با کمپین کودکان امید سامسونگ در ایران برگزار شد.
پیش از پرداختن به این کمپین، لازم است درمورد فعالیت‌های سامسونگ در ایران توضیحی بدهم؛ کمپین کودکان امید نقطه‌ی عطف سیاست‌های مسئولیت اجتماعی این برند است که از سال ۲۰۱۱ در ایران برگزار شده است. شرکت (DMN) یک سال است که مسئول برگزاری این پروژه است. کودکان امید در سه بخش آموزش، سلامت و محیط زیست برگزار می‌شود. سامسونگ در بخش آموزش در سه بخش به ارائه‌ی راه‌حل‌هایی در ایران پرداخته است؛ تاسیس کتابخانه‌های صوتی برای کودکان نابینا و تشویق مردم به ضبط صدای خود و تولید کتاب صوتی برای این کتابخانه‌ها، پروژه‌ی کلاس فردا و تاسیس کلاس‌های هوشمند در جنوب شهر تهران، تاسیس یک آکادمی مهندسی با همکاری سازمان فنی و حرفه‌ای کشور و آموزش تکنیسین به طور رایگان از فعالیت‌های این برند در طول این سال‌ها بوده است.
درحوزه ی سلامت کارهای سامسونگ کمی پراکنده‌تر بوده، مثل تامین هزینه‌ی درمان برخی از کودکان مبتلا به بیماری قلبی و کارهایی از این دست.
اوتیسم یکی از این حوزه‌هایی است که سامسونگ هم در ایران و هم در حوزه‌ی جهانی روی آن فعالیت می‌کند. این نمایشگاه اولین فعالیت این برند در حوزه‌ی اوتیسم در ایران است که با همکاری DMN برگزار شده است.»
او با ذکر توضیحاتی درمورد اختلال اوتیسم، اهداف و شکل ارتباطی کمپین را بیان می‌کند: «اوتیسم یک بیماری نیست و نوعی اختلال است که در سنین خردسالی ایجاد می‌شود و درصورتی که در همان سال‌های اولیه به آن توجه شود می‌توان با انجام برخی فعالیت‌های توان‌بخشی از گسترده شدن آن جلوگیری کرد و کودک را به اجتماع بازگرداند. کودک مبتلا به اوتیسم از برقراری ارتباط با جامعه به شکل متداول آن، ناتوان است و اتفاقات در ذهن او به گونه‌ای دیگر رخ می‌دهد. به همین دلیل در پوستر نمایشگاه نقاشی «من را ببین»، ذهن انسانی را نشان داده‌ایم که قطعات ذهن او از یکدیگر جدا افتاده‌اند و مانند افراد عادی این پازل‌ها پیوستگی معمول را ندارند.
در شروع این پروژه سامسونگ موسسه‌ای را با نام روان‌پژوهان مفید به ما معرفی کرد. این موسسه در طرحی به اسم هما با بهره‌گیری از یک استاد نقاشی به پرورش استعدادهای نقاشی کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته بود.
سامسونگ با حمایت و سرمایه‌گذاری از این اقدام، تصمیم گرفت در مدت شش ماه حدود ۸۰ اثر توسط این کودکان را تولید کند و در انتها نمایشگاهی از نقاشی‌های این کودکان برگزار کند.
در این کمپین ما به این نتیجه رسیدیم که یه جای بهره‌گیری از رسانه‌های خریدنی و انبوه، از قدرت‌های مردم‌نهاد مثل NGOها، ستاره‌ها (سلبریتی‌ها) و نقش خود مردم استفاده کنیم. درواقع سعی کردیم با فعال کردن انجمن‌ها و جوامع کوچک فعال در این زمینه، به طور خودکار آگاهی را در جامعه بالا ببریم و از این طریق به حجم گسترده‌ای از اطلاع‌رسانی دست پیدا کنیم. ما معتقدیم پروژه‌های مسئولیت اجتماعی برای موفق شدن نیاز به حضور مردم و تبلیغات دهان به دهان دارند.
در همین راستا از انجمن‌های (گروه‌های مردم‌نهاد) کوچکی که در این حوزه فعال بودند کمک گرفتیم. حتی سعی کردیم در این کمپین به نوعی از آن‌ها حمایت کنیم، به عنوان مثال برخی از هدایای این رویداد را به یک گروه از مادران فعال با زمینه‌ی فعالیت مرتبط، سفارش دادیم.
و اما روزشمار نمایشگاه: کمپین «من را ببین» در سه روز ۲۷، ۲۸ و ۲۹ بهمن در گالری آریانا برگزار شد. گالری آریانا یکی از بهترین گالری‌های ایران است که به طور رایگان برگزاری نمایشگاه را تقبل کرده بود. روز اول نمایشگاه با یک نشست خبری همراه بود و خبرگزاری‌ها این رویداد رو تحت پوشش قرار دادند. روز دوم یاشار خدایی کارشناس هنردرمانی در محل نمایشگاه درمورد نقش موسیقی درمانی در اختلال اوتیسم پنلی را برگزار کرد و در روز آخر نمایشگاه، شاگردان ایشان که از کودکان مبتلا به اوتیسم هستند به اجرای موسیقی (نوازندگی و خواندن آواز) پرداختند.»
او خطوط اصلی کمپین را این‌طور برمی‌شمرد: «نام کمپین از نام اپلیکیشن مخصوص سامسونگ برای اختلال اوتیسم به نام Look at me الهام گرفته شده.در کنار فعالیت‌هایی که برای فعال کردن انجمن‌ها و جوامع کوچک انجام دادیم، در کافه‌ها، پلاتوهای تئاتر و مدارس کودکان مبتلا به اوتیسم اطلاع‌رسانی وسیعی داشتیم. انجمن اوتیسم ایران هم به طور غیررسمی از این حرکت حمایت کرد. دست‌اندرکاران کمپین «صدایم شو» هم در اطلاع‌رسانی این رویداد به ما کمک زیادی کردند. سلبریتی‌ها و عده‌ی زیادی از مردم هم پوسترهای نمایشگاه را در شبکه‌های اجتماعی خود به اشتراک گذاشتند. ما توانستیم با هزینه‌ای کم‌تر از دو میلیون تومان در یک جامعه‌ی ۳۰۰۰۰۰ نفری آگاهی ایجاد کنیم؛ به عبارت دیگر این کمپین نمونه‌ی خوبی از تبلیغات مردمی و دهان به دهان و تاییدی است بر همراهی مردم با حرکت‌های مردمی و از جنس مسئولیت اجتماعی.
هدف اصلی این بود که صدای این کودکان را به گوش همه برسانیم و بگوییم با کمی توجه بچه‌های مبتلا به اوتیست می‌توانند استعداها و توانایی‌های خود را ببینند و دیده شوند و امیدواریم که تا حد زیادی به این هدف نزدیک شده باشیم.»
مرجان وثوقی، مدیر خدمات حمایتی انجمن اوتیسم ایران با خرسندی از برگزاری این رویداد می‌گوید: «انجمن اوتیسم ایران به علت فشرده بودن برنامه‌ی کاری نتوانست در این رویداد حضور مستقیم داشته باشد، اما ما سعی کردیم به طور گسترده به خانواده‌ها و مراکز مرتبط اطلاع‌رسانی کنیم. این اتفاق، رویداد فرخنده‌ای بود که توانست خانواده‌های کودکان مبتلا با اوتیسم را از انزوای همیشگی در بیاورد و به آن‌ها نشان دهد که به درستی دیده می‌شوند. نمایشگاه با کیفیت بالا و در راستای احترام به کرامت انسانی برگزار شد و نتیجه‌اش کمک به استعدادسنجی و شناسایی توانمندی‌های کودکانی بود که ذهنی خلاق و پویا دارند. کیفیت آثار کودکان نشان می‌دهد اندکی وقت، حمایت مالی و برنامه‌ریزی می‌تواند تاثیر بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم داشته باشد.»